Voor missionair werkers
Door de coronacrisis zullen heel wat mensen van jullie thuisfront in de toekomst beter begrijpen:
- wat het betekent om je familie en vrienden alleen via beeldbellen te zien en spreken
- een kerkdienst online te volgen
- voortdurend je handen te wassen
- thuisonderwijs te geven
- je kinderen niet in hun eentje buiten te laten spelen
- je zorgen te maken over je zieke ouders bij wie je niet op bezoek kan.
We zitten nu allemaal in hetzelfde schuitje.
Wellicht kunnen jullie vanuit je ervaring mensen in Nederland helpen en tips geven over hoe hiermee om te gaan.
Voor missionair werkers die halsoverkop zijn teruggekeerd naar Nederland
De mensen en het werk waaraan je je met zoveel liefde hebt toegewijd heb je plotseling moeten achterlaten. Dit kan en heleboel emoties oproepen:
- verdriet: ik moest weg zonder afscheid te kunnen nemen
- schuld en schaamte: mocht ik de mensen daar wel in de steek laten?
- boosheid: het liep juist zo goed met het werk, en nu …
- angst: wie van mijn buren en collega’s gaan dood in dat land zonder goede medische zorg?
- twijfel: hoe zit het met mijn roeping? heb ik iets gemist?
- verwarring en onzekerheid: hoe moet dit verder met ons?
Hoe ga je met deze gevoelens en gedachten om?
Veroordeel jezelf er niet om. Dat doet God ook niet.
Stop ze niet weg. Laat ze toe. Voel de pijn en het ongemak.
Praat erover met anderen. Binnen je gezin, met vrienden, met familie.
Zoek iemand die je vertrouwt en die echt kan luisteren. Stort bij die persoon je hart helemaal uit. Laat de tranen komen en droog ze niet meteen af (Allemaal
via de telefoon of internet natuurlijk).
Als je van schrijven houdt: schrijf op wat er door je heengaat.
Praat en schrijf in het besef dat God je hoort en met erbarming naar je kijkt.
Neem tijd alleen om alles expliciet aan God te vertellen, daarna stil te worden en te luisteren naar wat Hij tegen je zegt.
Blijf goed voor jezelf en je huisgenoten zorgen: een vast dagritme, eten, slapen, ontspannen, wandelen.
Doe verder alleen wat echt nodig is. Houd even pas op de plaats. De zon gaat elke dag weer op en de vogels fluiten.
Vergelijk jezelf niet met zendingswerkers die in het gastland bleven. Ieder is anders, iedere situatie is anders. Vertrouw erop dat God je geleid heeft en
leidt.
Voor zendingswerkers die in hun gastland zijn achtergebleven
Misschien doe je gewoon je werk zoals altijd. Misschien ben je in huis opgesloten. Ongetwijfeld roept de situatie ook bij jullie van alles op. Een crisis in
een land en cultuur die je (nog) niet helemaal vertrouwd zijn, komt extra hard binnen:
- het lokale nieuws versta ik maar half of helemaal niet, wat gebeurt er allemaal?
- waar haal ik eten als alle winkels dicht zijn en ik niet op straat mag?
- wat als ik of mijn kinderen ziek worden? het dichtstbijzijnde goede ziekenhuis is honderden kilometers ver weg
- waarom reageren mijn buren ineens zo anders?
- mijn collega’s willen niet praten over hun gevoelens – wat moet ik daarmee?
- had ik toch beter kunnen evacueren?
- in Nederland zijn ze alleen met zichzelf bezig; snappen ze niet dat wij het hier veel moeilijker hebben?
Hoe ga je hiermee om?
Hetzelfde als hierboven genoemd is over het omgaan met gevoelens en gedachten geldt voor jullie. Bovendien:
Probeer niet de hele dag het nieuws te volgen. Tweemaal daags een update is genoeg.
Wees mild voor jezelf en voor de ander die anders reageert of te druk is met zichzelf.
Misschien is dit de tijd om hulp van je buren te ontvangen, in plaats van zelf de hulpverlener te zijn.
Zendingswerkers helpen en redden graag anderen. Als dat nu even niet kan, probeer dan te ervaren dat je er mag zijn zonder dat je iets doet.
Als je superdruk bent, omdat meer werk op jou neerkomt: neem dan steeds de tijd om te eten, slapen en ontspannen. Niemand is er bij gebaat als jij ook
instort. Stimuleer anderen hetzelfde te doen.
Zelfzorg, zorg voor elkaar, zorg van professionals
De corona crisis treft ons allemaal! Daarom kunnen we beter dan in andere crises van elkaar begrijpen waar we doorheen gaan. Tegelijkertijd is er het risico dat we allemaal overprikkeld en overbelast worden en ons isoleren van elkaar. Deze crisis is geen sprint, maar een marathon. Dus nogmaals, blijf goed voor jezelf en elkaar zorgen en zoek rust bij God.
Mocht dat allemaal niet zo goed lukken, om wat voor reden dan ook, schroom dan niet om hulp te zoeken via Member Care Nederland of bij InTransit. Face-to-face, via de telefoon of een ander online medium helpen we je graag.
Corry Nap, missionair psycholoog bij InTransit
Deze blog is een artikel dat we in maart 2020 hebben gedeeld met de organisaties waar we mee samenwerken.